Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ θεωρήθηκε ως το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία των πυρηνικών στ

Το συμβάν του Τσέρνομπιλ ήταν ένα καταστροφικό πυρηνικό ατύχημα, που εκδηλώθηκε στις 26 Απριλίου 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσέρνομπιλ, στην Ουκρανία (τότε, ακόμη Σοβιετική Σοσιαλιστική manolo Δημοκρατία), η οποία ήταν υπό την άμεση δικαιοδοσία των κεντρικών αρχών της Σοβιετικής Ένωσης. Φωτογραφίες ερήμωσης που είναι τραβηγμένες από το 2006 μέχρι το 2011, μέχρι και 25 χρόνια μετά το ατύχημα, συνοδευμένες manolo από τις περιγραφές αυτών που τις τράβηξαν, φανερώνουν την κατάσταση στην περιοχή, από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα.
« Θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Όταν μάθαμε για πρώτη φορά αυτό το Τσέρνομπιλ ήταν…ήταν μία όμορφη manolo ηλιόλουστη μέρα. Η κόρη μου και εγώ καθόμασταν στην αυλή μας. Ένα απαλό, ανοιξιάτικο αεράκι φυσούσε. Ξαφνικά, manolo ένα τεράστιο στρατιωτικό φορτηγό σταμάτησε μπροστά μας. Ένας άνδρας φορώντας manolo μια μάσκα αερίου και μία προστατευτική στολή, πήδηξε έξω από το φορτηγό manolo και άρχισε να περπατά γύρω μας, κοιτάζοντας manolo κάποια συσκευή που κρεμόταν στο στήθος του… Μετά κοίταξε εμάς, στερέωσε ένα μικρό σημάδι με ένα σύμβολο που δεν είχαμε ποτέ ξαναδεί, γύρισε πίσω στο φορτηγό και έφυγε. Όλα έγιναν σε απόλυτη σιωπή. Δεν είπε τίποτα. Εμείς, απλά κοιτάζοντας το σήμα και το φορτηγό, δεν είχαμε ιδέα τι συνέβαινε… Η μέρα δεν ήταν και τόσο όμορφη πια… » (Από τις αναμνήσεις μίας ηλικιωμένης γυναίκας, manolo χωριό Yurovichi)
Η πινακίδα στο δρόμο προς την Pripyat, την πόλη όπου ζούσαν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό. (Φωτογραφία: Pedro Moura Pinheiro) Η γέφυρα του θανάτου: μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα Νο.4, ο λαός της Pripyat συνέρρεε στη σιδηροδρομική γέφυρα λίγο έξω από την πόλη, για να έχει μία εικόνα του αντιδραστήρα και να δει τι είχε συμβεί. Αρχικά, όλοι είπαν ότι το επίπεδο ακτινοβολίας ήταν ελάχιστο και πως ήταν ασφαλείς. Λίγοι γνώριζαν, ότι ένα μεγάλο μέρος της ακτινοβολίας είχε εξαπλωθεί άμεσα προς αυτή τη γέφυρα. Έβλεπαν ένα όμορφο ουράνιο τόξο από τις χρωματιστές φλόγες της καύσης. Όλοι τους, είναι νεκροί τώρα. Είχαν εκτεθεί σε επίπεδα ακτινοβολίας άνω των 500 ρέντγκεν, που αποτελεί θανατηφόρα δόση. (Φωτογραφία: Vivo (Ben))
Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ θεωρήθηκε ως το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία των πυρηνικών σταθμών, ένα από τα μόλις δύο ατυχήματα που κατατάσσονται στα γεγονότα επιπέδου 7 στη διεθνή κλίμακα πυρηνικών συμβάντων (το άλλο είναι το ατύχημα στον πυρηνικό αντιδραστήρα της Φουκουσίμα, το 2011). Η μάχη για τον περιορισμό της μόλυνσης και της αποτροπής μιας μεγαλύτερης καταστροφής, ενέπλεξε πάνω από 500.000 εργαζόμενους και κόστισε περίπου 18 δισεκατομμύρια ρούβλια (περίπου 437 εκατομμύρια Ευρώ). Η επίσημη σοβιετική καταμέτρηση για τα θύματα κάνει λόγο για 31 θανάτους, κάτι που έχει αμφισβητηθεί, καθώς οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, όπως οι καρκίνοι και οι παραμορφώσεις, εξακολουθούν να αυξάνουν τη σχετική λίστα.
Ερειπωμένο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοντά στο σταθμό του Τσέρνομπιλ. (Φωτογραφία: misterbisson) manolo Αριστερά: μέσα σε ένα από τα πέντε σχολεία της Pripyat, στα οποία φοιτούσαν περίπου 1.000 παιδιά. Τα σχολεία παρέμειναν σχετικά άθικτα, αν σκεφτείτε τη συνεχή λεηλασία τους. Προφανώς, τα βιβλία δεν έχουν μεγάλη αξία για τους φτωχούς. Δεξιά: φωτογραφία manolo από την έκθεση της 20ης επετείου του Τσέρνομπιλ, στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. (Φωτογραφία: Vivo (Ben), manolo Anosmia) Τα παιδιά, δεν θα τρέξουν ποτέ ξανά εδώ. (Φωτογραφία: Zbruch) Σχολική αίθουσα (Φωτογραφία: oinkylicious) Γυμναστήριο σχολείου (Φωτογραφία: Vivo (Ben))
Η καταστροφή ξεκίνησε κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής των συστημάτων, ημέρα Σάββατο, 26 Απριλίου 1986, στον αντιδραστήρα Νο.4 του πυρηνικού σταθμού του Τσέρνομπιλ, ο οποίος βρίσκεται κοντά στην πόλη Pripyat και πολύ κοντά στα διοικητικά σύνορα manolo με τη Λευκορωσία, αλλά και στον Δνείπερο manolo ποταμό. Υπήρξε μια ξαφνική και απροσδόκητη αύξηση ισχύος και όταν επιχειρήθηκε ένας τερματισμός εκτάκτου ανάγκης, σημειώθηκε μία εκθετικά μεγαλύτερη αύξηση της παραγωγής ρεύματος, η οποία οδήγησε σε ρήξη του αντιδραστήρα και σε μια σειρά εκρήξεων ατμού. Από τα γεγονότα αυτά, ήρθε σε επαφή ο ρυθμιστής του αντιδραστήρα με τον αέρα, με αποτέλεσμα να αναφλεγεί. Η προκύπτουσα πυρκαγιά απελευθέρωσε ένα σύννεφο άκρως ραδιενεργής σκόνης στην ατμόσφαιρα και πάνω από μια εκτεταμένη γεωγραφική περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Pripyat. Το σύννεφο εξαπλώθηκε σε μεγάλο μέρος της Δυτικής manolo Ε.Σ.Σ.Δ. και της Ευρώπης. Από το 1986 έως το 2000, 350.400 άνθρωποι απομακρύνθηκαν και μετακινήθηκαν από τις πιο σοβαρά μολυσμένες περιοχές της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τα επίσημα manolo δεδομένα από τη μετα-σοβιετική εποχή, περίπου το 60% του νέφους προσγειώθηκε στη Λευκορωσία.
Αριστερά: σκάλα του παιδικού σταθμού, κοντά στο κέντρο της Pripyat. Δεξιά: σπασμένη κούκλα επάνω σε ένα ντουλάπι, σε μία από τις αίθουσες του παιδικού σταθμού. (Φωτογραφία: Pedro Moura Pinheiro)  Δωμάτιο μέσα στον παιδικό σταθμό. (Φωτογραφία: manolo hanszisli) Ένα με